Het merendeel van de Nederlandse watersporters heeft hun boot binnen een straal van 50 kilometer van huis liggen. Een zeiler met een ligplaats aan het IJsselmeer of bijvoorbeeld aan de Zeeuwse Stromen, zal eerder geneigd zijn om een uurtje in de auto te zitten dan de gemiddelde motorbootvaarder. Logisch natuurlijk, want met een zeilboot zoek je meer de ruimte op en slechts een enkeling woont in de buurt van de grotere plassen.
Het merendeel van de watersporters gebruikt zijn/haar boot echter ook maar een weekendje of 4-5 per jaar en vieren de grote vakantie aan boord. De conclusie laat zich dus gauw trekken: De boot ligt het overgrote deel van het jaar voor de wal of in de winterstalling. Nu zijn er veel boze tongen die beweren dat je veel beter met de huishoudpot omspringt als je een boot zou huren in plaats van bezitten. Puur financieel gezien hebben deze boze tongen wellicht gelijk maar de meeste booteigenaren willen hun kooi niet delen met derden. Bovendien willen ze niet plannen wanneer er gevaren wordt, stel je voor dat het dat weekend nét regenachtig is. Of nog erger, het stormt.. De annuleringsverzekeraars zouden niet blij worden. Nee, het bezitten van je eigen boot, gaan en staan wanneer en wáár jij wilt, geeft meer voldoening. Alleen daarom zijn er zoveel bootbezitters.
Er bestaat een groeiende groep zeil- en motorbootvaarders, die hun horizon verleggen van de bekende groene, bruine of zwarte Nederlandse wateren, naar het heldere, azuurblauwe en zilte water van de Middellandse-, Adriatische- en Egeïsche Zee. Dat lijkt misschien heel erg decadent maar als je zo goed als zeker bent van een temperatuurtje van rond de 30 graden (of meer) en van een vaargebied geniet waar het bezaaid is met prachtige eilanden en baaien, pittoreske havenplaatsjes welke wemelen van de terrasjes met prima natjes en droogjes, loont het wellicht om eens te gaan rekenen Stel dat je voor 50.000,= een 10-12 jaar oud motor- of zeiljacht koopt van een meter of 10-12 (de gemiddelde prijs voor een boot aldaar, ligt nog steeds zon 20% lager dan in Nederland). Aan liggeld, verzekering, afschrijving en normaal onderhoud ben je rond 8.000,= per jaar kwijt in deze contreien. Afhankelijk van de populariteit en luxe van de jachthaven en welk land (Kroatië is bijvoorbeeld duurder dan Griekenland), kun je dit wel als gemiddelde aanhouden. Met een beetje speurwerk, kun je goedkoop vliegen en als je 5 x per jaar met 4 personen van je huis naar je boot vliegt, mag je zon 4.000,= per jaar overmaken naar Ryan Air of Easyjet. Dus heel grof geschat; voor 12.000,= per jaar, vaar je met gegarandeerd mooi weer in een schitterend vaargebied. Ver weg van alle Nederlandse dagelijkse beslommeringen. Er van uitgaande dat de gemiddelde boot in Nederland ook maar 4 weekenden en een grote vakantie van wal steekt, kom ik tot het volgende vergelijk: Een vergelijkbare boot in Nederland van 60.000,= (want ze zijn hier nu eenmaal een beetje duurder), kost qua liggeld, onderhoud en afschrijving ook minimaal 6.000,=.
Er bestaat een groeiende groep zeil- en motorbootvaarders, die hun horizon verleggen van de bekende groene, bruine of zwarte Nederlandse wateren, naar het heldere, azuurblauwe en zilte water
Conclusie: Een boot bezitten in het Blauwe Watergebied, kost het dubbele van een vergelijkbaar exemplaar in Nederland. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die de wintersport laten schieten en ervoor kiezen hun vaargebied te verleggen naar warmere streken. Je kunt er natuurlijk ook voor kiezen om je huidige boot een bepaalde periode naar het Middellandse Zeegebied te (laten) transporteren. Veel (voornamelijk rentenierende of gepensioneerde) booteigenaren varen op eigen kiel door de Franse Kanalen naar Zuid Frankrijk om vanaf daar het blauwe ruime sop te kiezen en bijvoorbeeld langs de Italiaanse kustplaatsen richting Kroatië, Griekenland of zelfs Turkije te varen. Nu is het varen door de Belgische en Franse kanalen een schitterende ervaring, maar niet elk type schip is hiervoor geschikt. Is de boot hoger dan 3.45m, breder dan 5.05m of dieper dan 1.80m, dan is binnendoor varen geen optie. Valt het vaartuig binnen deze maten, dan is het een absolute aanrader om dit avontuur aan te gaan. Houd er rekening mee dat je tot Zuid-Frankrijk 4 tot 6 weken onderweg bent en dat de kanalen heel wat minder onderhouden worden dan wij in Nederland gewend zijn. Honderden sluizen en tunnels kom je tegen maar voor wie geen haast heeft en een selfsupporting schip bezit, is het een fantastische reis met adembenemende uitzichten en prachtige stadjes en dorpen.
Voor zeewaardige schepen (en vooral bemanningen) is buitenom langs de Belgische, Franse, Spaanse en Portugese kust ook een optie. Daarvoor heb je wel een beetje ballen en een goed schip nodig. De Middellandse Zee kan weliswaar onstuimig zijn, maar met windkracht 8 door de Golf van Biskaje is écht geen pretje. Gelukkig zijn er ook professionele bemanningen die tegen betaling bereid zijn om je boot over deze onstuimige wateren te varen. Ga je zelf lekker met het vliegtuig, scheelt een hoop zeeziektepilletjes
In het laatste geval komen er vanzelfsprekend wel weer een hoop extra motoruurtjes op de teller te staan en dat zou weer nadelig kunnen zijn voor de marktwaarde van je kostbare bezit. Daarnaast is er natuurlijk kans op panne of schade onderweg.
Om dit te voorkomen kun je kiezen voor gespecialiseerde transporteurs. Tot een meter of 15 lengte, is vervoer over het asfalt een veilige en snelle manier om je boot in het zuiden te laten afleveren. En zo goed als zeker schadevrij, zonder extra motoruurtjes op de klok. Weliswaar vaak duurder dan het inhuren van een delivery-schipper maar het overwegen meer dan waard. Mocht je in de gelukkige positie zijn een groter schip te bezitten (het is maar hoe je het bekijkt
), dan bestaan er speciaal ingerichte vrachtschepen waarbij de jachten naar alle uithoeken van de wereld kunnen worden gevaren. Zeker bij forse motorjachten die een flinke slok brandstof lusten, is dit de meest economische optie. Ook hier geldt dat er geen motoruurtjes worden bijgeschreven en brandstof- en bemanningskosten worden afgeschreven.
Het varen in het (ik noem het maar even voor het gemak) Middellandse Zeegebied, is wel even anders dan het varen op het IJsselmeer. Allereerst zijn er minder jachthavens dan wij gewend zijn en degene die er zijn, slaan een fors gat in je begroting. Natuurlijk zijn de meeste havens in bijvoorbeeld Frankrijk en Italië prijziger dan die in Griekenland of Turkije maar je overnacht niet voor 2 tientjes. De meer modale watersporter zal er vaak voor kiezen een rustige ankerplaats te zoeken. De bijboot wordt dan gebruikt voor het doen van de boodschappen en het vervoer naar een terrasje.
Het varen in het Middellandse Zeegebied, is wel even anders dan het varen op het IJsselmeer.
Als je de ankerkunst beheerst, is dit prima te doen en geeft een fantastisch gevoel van vrijheid. Het hebben van goede havengidsen en almanakken is een must! We hebben allemaal wel eens gehoord van de Mistral, de Bora of de Sirocco. Meestal komen de wind ineens s middags opzetten. Vaak is het in de ochtend en begin van de middag heel rustig tot zelfs windstil in het gebied (uitzonderingen daargelaten) en komt rond 15.00 16.00 uur ineens een wind opzetten die je niet zag aankomen. Strak blauwe hemel, geen wolkje aan de lucht maar toch windkracht 8. Als wij in Noord-Europa deze windsterkte hebben, gaat dat altijd gepaard met buien en grijs weer. Geen mens die dan uitvaart want dan is er geen lol aan en vinden we het gevaarlijk. Met 35 graden en een heerlijk zonnetje lijkt het veel vriendelijker (lees ongevaarlijk) maar dat is natuurlijk niet waar. Het schip en de bemanning krijgen het net zo te verduren als op een gure stormdag op het IJsselmeer. Zorg er dus voor dat je materiaal deugdelijk is en je bent voorbereid. Zoals al eerder geschreven wordt er in dit gebied veel geankerd. Zowel in havens als in fraaie baaien. In het hoogseizoen kan het op populaire plaatsen erg druk zijn en onervaren (vaak huurboot-) schippers zoeken graag een ankerplaatsje dichtbij een andere boot. Als hij er ligt, zal het wel een goed plekje zijn wordt er dan gedacht. Het is er echter vaak wel een stuk dieper dan bij ons dus 40-50 meter ankerketting steken is gebruikelijk. Dat een voor anker liggend schip gaat zwaaien is voor een weldenkend schipper misschien logisch maar helaas niet voor allen. Prachtige taferelen met ruziënde schippers die in elkaars ankerketting verstrikt zijn geraakt, zorgen vaak voor leedvermaak. Totdat je het zelf meemaakt. Krijg maar 2 of 3 keer 50 meter verstrikte ketting uit elkaar met windkracht 8
Winddraaiingen zijn ook meer regel dan uitzondering, dus zorg voor voldoende afstand tot je buren of de wal en zet s nachts regelmatig de wekker om te checken of je nog op hetzelfde plekje ligt. De hele nacht zogenaamde ankerwacht houden kan natuurlijk ook maar gaat erg ten koste van je welverdiende vakantienachtrust. Er zijn ook elektronische systemen die je waarschuwen als je verschuift maar daar moet je maar op willen vertrouwen.
Wij zijn in Nederland gewend dat elke box in een jachthaven over minstens 2 palen beschikt om je boot aan vast te knopen, maar daar doen ze in het zuiden niet aan. Het is er vaak ook veel te diep om palen te slaan en de grond te hard. Er wordt dus geankerd. Iedereen ligt met het achterschip naar de wal. Je gaat haaks, een meter of 20 voor je gewenste afmeerplaats liggen met de kont richting de wal. Je laat je (voor)anker zakken en viert de ketting langzaam achteruitvarend mee tot je achter af zou kunnen stappen. Twee lijntjes vanaf de achterbolders naar de wal en vervolgens de ankerketting strak zetten, zodat de kont vrij blijft van de wal. Een goede loopplank is natuurlijk onmisbaar!
Er zijn heel veel jachtverhuurbedrijven in en rondom de Middellandse Zee, dus probeer het eens een weekje.
Het koppie erbij houden is dus noodzakelijk maar na een paar keer oefenen gaat dit prima. In sommige luxe havens liggen zogenaamde ankerboeien (boeien verbonden met een zwaar anker) waaraan je kunt vastmaken met een lijn. Hoef je je eigen anker niet te gebruiken en loop je geen risico dat je anker verstrikt raakt met die van de buurman.
Dit is natuurlijk maar een beknopt verhaal van 4 paginaatjes maar er is veel informatie te vinden op internet en in boeken van ervaringsdeskundigen. Er zijn heel veel jachtverhuurbedrijven in en rondom de Middellandse Zee, dus probeer het eens een weekje. Je loopt natuurlijk wel het risico verslaafd te raken aan het Blauwe Water.
Er bestaat een groeiende groep zeil- en motorbootvaarders, die hun horizon verleggen van de bekende groene, bruine of zwarte Nederlandse wateren, naar het heldere, azuurblauwe en zilte water van de Middellandse-, Adriatische- en Egeïsche Zee. Dat lijkt misschien heel erg decadent maar als je zo goed als zeker bent van een temperatuurtje van rond de 30 graden (of meer) en van een vaargebied geniet waar het bezaaid is met prachtige eilanden en baaien, pittoreske havenplaatsjes welke wemelen van de terrasjes met prima natjes en droogjes, loont het wellicht om eens te gaan rekenen Stel dat je voor 50.000,= een 10-12 jaar oud motor- of zeiljacht koopt van een meter of 10-12 (de gemiddelde prijs voor een boot aldaar, ligt nog steeds zon 20% lager dan in Nederland). Aan liggeld, verzekering, afschrijving en normaal onderhoud ben je rond 8.000,= per jaar kwijt in deze contreien. Afhankelijk van de populariteit en luxe van de jachthaven en welk land (Kroatië is bijvoorbeeld duurder dan Griekenland), kun je dit wel als gemiddelde aanhouden. Met een beetje speurwerk, kun je goedkoop vliegen en als je 5 x per jaar met 4 personen van je huis naar je boot vliegt, mag je zon 4.000,= per jaar overmaken naar Ryan Air of Easyjet. Dus heel grof geschat; voor 12.000,= per jaar, vaar je met gegarandeerd mooi weer in een schitterend vaargebied. Ver weg van alle Nederlandse dagelijkse beslommeringen. Er van uitgaande dat de gemiddelde boot in Nederland ook maar 4 weekenden en een grote vakantie van wal steekt, kom ik tot het volgende vergelijk: Een vergelijkbare boot in Nederland van 60.000,= (want ze zijn hier nu eenmaal een beetje duurder), kost qua liggeld, onderhoud en afschrijving ook minimaal 6.000,=.
Er bestaat een groeiende groep zeil- en motorbootvaarders, die hun horizon verleggen van de bekende groene, bruine of zwarte Nederlandse wateren, naar het heldere, azuurblauwe en zilte water
Conclusie: Een boot bezitten in het Blauwe Watergebied, kost het dubbele van een vergelijkbaar exemplaar in Nederland. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die de wintersport laten schieten en ervoor kiezen hun vaargebied te verleggen naar warmere streken. Je kunt er natuurlijk ook voor kiezen om je huidige boot een bepaalde periode naar het Middellandse Zeegebied te (laten) transporteren. Veel (voornamelijk rentenierende of gepensioneerde) booteigenaren varen op eigen kiel door de Franse Kanalen naar Zuid Frankrijk om vanaf daar het blauwe ruime sop te kiezen en bijvoorbeeld langs de Italiaanse kustplaatsen richting Kroatië, Griekenland of zelfs Turkije te varen. Nu is het varen door de Belgische en Franse kanalen een schitterende ervaring, maar niet elk type schip is hiervoor geschikt. Is de boot hoger dan 3.45m, breder dan 5.05m of dieper dan 1.80m, dan is binnendoor varen geen optie. Valt het vaartuig binnen deze maten, dan is het een absolute aanrader om dit avontuur aan te gaan. Houd er rekening mee dat je tot Zuid-Frankrijk 4 tot 6 weken onderweg bent en dat de kanalen heel wat minder onderhouden worden dan wij in Nederland gewend zijn. Honderden sluizen en tunnels kom je tegen maar voor wie geen haast heeft en een selfsupporting schip bezit, is het een fantastische reis met adembenemende uitzichten en prachtige stadjes en dorpen.
Voor zeewaardige schepen (en vooral bemanningen) is buitenom langs de Belgische, Franse, Spaanse en Portugese kust ook een optie. Daarvoor heb je wel een beetje ballen en een goed schip nodig. De Middellandse Zee kan weliswaar onstuimig zijn, maar met windkracht 8 door de Golf van Biskaje is écht geen pretje. Gelukkig zijn er ook professionele bemanningen die tegen betaling bereid zijn om je boot over deze onstuimige wateren te varen. Ga je zelf lekker met het vliegtuig, scheelt een hoop zeeziektepilletjes
In het laatste geval komen er vanzelfsprekend wel weer een hoop extra motoruurtjes op de teller te staan en dat zou weer nadelig kunnen zijn voor de marktwaarde van je kostbare bezit. Daarnaast is er natuurlijk kans op panne of schade onderweg.
Om dit te voorkomen kun je kiezen voor gespecialiseerde transporteurs. Tot een meter of 15 lengte, is vervoer over het asfalt een veilige en snelle manier om je boot in het zuiden te laten afleveren. En zo goed als zeker schadevrij, zonder extra motoruurtjes op de klok. Weliswaar vaak duurder dan het inhuren van een delivery-schipper maar het overwegen meer dan waard. Mocht je in de gelukkige positie zijn een groter schip te bezitten (het is maar hoe je het bekijkt
), dan bestaan er speciaal ingerichte vrachtschepen waarbij de jachten naar alle uithoeken van de wereld kunnen worden gevaren. Zeker bij forse motorjachten die een flinke slok brandstof lusten, is dit de meest economische optie. Ook hier geldt dat er geen motoruurtjes worden bijgeschreven en brandstof- en bemanningskosten worden afgeschreven.
Het varen in het (ik noem het maar even voor het gemak) Middellandse Zeegebied, is wel even anders dan het varen op het IJsselmeer. Allereerst zijn er minder jachthavens dan wij gewend zijn en degene die er zijn, slaan een fors gat in je begroting. Natuurlijk zijn de meeste havens in bijvoorbeeld Frankrijk en Italië prijziger dan die in Griekenland of Turkije maar je overnacht niet voor 2 tientjes. De meer modale watersporter zal er vaak voor kiezen een rustige ankerplaats te zoeken. De bijboot wordt dan gebruikt voor het doen van de boodschappen en het vervoer naar een terrasje.
Het varen in het Middellandse Zeegebied, is wel even anders dan het varen op het IJsselmeer.
Als je de ankerkunst beheerst, is dit prima te doen en geeft een fantastisch gevoel van vrijheid. Het hebben van goede havengidsen en almanakken is een must! We hebben allemaal wel eens gehoord van de Mistral, de Bora of de Sirocco. Meestal komen de wind ineens s middags opzetten. Vaak is het in de ochtend en begin van de middag heel rustig tot zelfs windstil in het gebied (uitzonderingen daargelaten) en komt rond 15.00 16.00 uur ineens een wind opzetten die je niet zag aankomen. Strak blauwe hemel, geen wolkje aan de lucht maar toch windkracht 8. Als wij in Noord-Europa deze windsterkte hebben, gaat dat altijd gepaard met buien en grijs weer. Geen mens die dan uitvaart want dan is er geen lol aan en vinden we het gevaarlijk. Met 35 graden en een heerlijk zonnetje lijkt het veel vriendelijker (lees ongevaarlijk) maar dat is natuurlijk niet waar. Het schip en de bemanning krijgen het net zo te verduren als op een gure stormdag op het IJsselmeer. Zorg er dus voor dat je materiaal deugdelijk is en je bent voorbereid. Zoals al eerder geschreven wordt er in dit gebied veel geankerd. Zowel in havens als in fraaie baaien. In het hoogseizoen kan het op populaire plaatsen erg druk zijn en onervaren (vaak huurboot-) schippers zoeken graag een ankerplaatsje dichtbij een andere boot. Als hij er ligt, zal het wel een goed plekje zijn wordt er dan gedacht. Het is er echter vaak wel een stuk dieper dan bij ons dus 40-50 meter ankerketting steken is gebruikelijk. Dat een voor anker liggend schip gaat zwaaien is voor een weldenkend schipper misschien logisch maar helaas niet voor allen. Prachtige taferelen met ruziënde schippers die in elkaars ankerketting verstrikt zijn geraakt, zorgen vaak voor leedvermaak. Totdat je het zelf meemaakt. Krijg maar 2 of 3 keer 50 meter verstrikte ketting uit elkaar met windkracht 8
Winddraaiingen zijn ook meer regel dan uitzondering, dus zorg voor voldoende afstand tot je buren of de wal en zet s nachts regelmatig de wekker om te checken of je nog op hetzelfde plekje ligt. De hele nacht zogenaamde ankerwacht houden kan natuurlijk ook maar gaat erg ten koste van je welverdiende vakantienachtrust. Er zijn ook elektronische systemen die je waarschuwen als je verschuift maar daar moet je maar op willen vertrouwen.Wij zijn in Nederland gewend dat elke box in een jachthaven over minstens 2 palen beschikt om je boot aan vast te knopen, maar daar doen ze in het zuiden niet aan. Het is er vaak ook veel te diep om palen te slaan en de grond te hard. Er wordt dus geankerd. Iedereen ligt met het achterschip naar de wal. Je gaat haaks, een meter of 20 voor je gewenste afmeerplaats liggen met de kont richting de wal. Je laat je (voor)anker zakken en viert de ketting langzaam achteruitvarend mee tot je achter af zou kunnen stappen. Twee lijntjes vanaf de achterbolders naar de wal en vervolgens de ankerketting strak zetten, zodat de kont vrij blijft van de wal. Een goede loopplank is natuurlijk onmisbaar!
Er zijn heel veel jachtverhuurbedrijven in en rondom de Middellandse Zee, dus probeer het eens een weekje.
Het koppie erbij houden is dus noodzakelijk maar na een paar keer oefenen gaat dit prima. In sommige luxe havens liggen zogenaamde ankerboeien (boeien verbonden met een zwaar anker) waaraan je kunt vastmaken met een lijn. Hoef je je eigen anker niet te gebruiken en loop je geen risico dat je anker verstrikt raakt met die van de buurman.Dit is natuurlijk maar een beknopt verhaal van 4 paginaatjes maar er is veel informatie te vinden op internet en in boeken van ervaringsdeskundigen. Er zijn heel veel jachtverhuurbedrijven in en rondom de Middellandse Zee, dus probeer het eens een weekje. Je loopt natuurlijk wel het risico verslaafd te raken aan het Blauwe Water.
